პროტაგონისტი ასახავს გაერთიანების დასწრების იდეას და მიდის დასკვნამდე, რომ ეს შეიძლება არ ღირდეს უბედურება. იგი ხედავს გაერთიანებას, როგორც სტრესის დამატებით წყაროს, რომელიც ართულებს მის ცხოვრებას ზედმეტად და თვლის, რომ უკეთესია წარსულის დატოვება, ვიდრე გადახედოს მას. ფრაზა "ჩვენ არ გვჭირდებოდა წარსულიდან ცივი კერძების განმეორება" მიგვითითებს იმაზე, რომ ამ მოვლენებთან დაკავშირებული მოგონებები შეიძლება უკეთესად დარჩეს დაუბრკოლებლად.
ეს განწყობა ხაზს უსვამს იმ ემოციურ ტვირთს, რომელიც შეიძლება ადამიანებთან და მოგონებებთან დაკავშირებასთან ერთად, რომელიც შეიძლება აღარ იყოს იგივე მნიშვნელობა. იმის ნაცვლად, რომ იპოვონ დახურვა ან სიხარული, იგი აღიქვამს გაერთიანებას, როგორც დისკომფორტის პოტენციურ წყაროს, რაც მიუთითებს აწმყოზე ფოკუსირების სურვილზე, ვიდრე ძველი გამოცდილების განთავისუფლება. საბოლოო ჯამში, გადმოცემული იდეა არის ერთ - ერთი ამჟამინდელი მშვიდობა და სიმარტივე წარსული ურთიერთობების სირთულეებზე.