ჩემს საათს მეორე ხელი ერთხელ დაატრიალებდა და ერთი წელი გაივლიდა, შემდეგ კი ისევ დაიხურა.
(The second hand on my watch would twitch once, and a year would pass, and then it would twitch again.)
"Slaugherhouse-Five"-ში, კურტ ვონეგუტი უმცროსი, ახლის ფარდობითს იპყრობს პროტაგონისტის გამოცდილების მეშვეობით. პროტაგონისტი, ბილი პილიგრიმი, ხდება "დროში უნებლიე", განიცდის მომენტებს მისი ცხოვრებიდან თანმიმდევრობით. ეს უნიკალური აღქმა ცხადყოფს, თუ როგორ შეიძლება დრო იგრძნოს როგორც წრფივი, ასევე სითხე, რომელსაც ხშირად გავლენას ახდენს ადამიანის ემოციები და გამოცდილება. ერთი მწუხარე სურათი აღწერს საათების გადახედვის მეორე მხრივ, რაც გულისხმობს დროის მკვეთრი გავლით, სადაც წელიწადში შეიძლება გაქრეს.
ეს მეტაფორა მოიცავს ვონეგუტის ტრავმისა და მეხსიერების შესწავლის არსს. როგორც ბილი აისახება ომის საშინელებებზე და ცხოვრების სამყაროზე, მეორე მხრივ ხდება ძლიერი შეხსენება იმის შესახებ, თუ რამდენად სწრაფად შეიძლება დრო ამოიღოს, მაგრამ როგორ შეიძლება გრძელი მოგონებები სხვა სურათის დახატვას. ამ ლინზების საშუალებით, ვონეგუტი იწვევს მკითხველს გადახედოს საკუთარ ურთიერთობას დროთან, მეხსიერებასთან და მათი გამოცდილების ხანგრძლივი გავლენის შესახებ.