ყველა უბედურების წყარო სხვა ხალხია. როგორც კი ისწავლით სხვა ადამიანებზე ფიქრი, როგორც ხმაურიანი ავეჯი, რაც უფრო ადრე ბედნიერი იქნებით
(The source of all unhappiness is other people. As soon as you learn tothink of other people as noisy furniture, the sooner you will be happy)
სკოტ ადამსი ვარაუდობს, რომ ჩვენი უკმაყოფილების დიდი ნაწილი გამომდინარეობს სხვებთან ურთიერთობისგან. იგი წარმოგიდგენთ მოსაზრებას, რომ ჩვენს გარემოში ხალხის, როგორც ჩვენს გარემოში, როგორც არაანთური ობიექტების მსგავსად დათვალიერება, შეუძლია შეამსუბუქოს ჩვენი გასაჭირი და უფრო მეტი შინაარსი გახადოს. ეს პერსპექტივა ხელს უწყობს ემოციური წონისგან განშორებას, რომელსაც ურთიერთობები ხშირად ატარებს, რაც უფრო მშვიდობიანი არსებობის საშუალებას იძლევა.
სხვა ადამიანების ყურადღების მიქცევად, ვიდრე ჩვენს ბედნიერებაში გადამწყვეტი ელემენტების გათვალისწინებით, ჩვენ შეიძლება ყურადღება მივაქციოთ შინაგანად და პრიორიტეტულად გავითვალისწინოთ საკუთარი გრძნობები. ამ აზროვნებამ შეიძლება გამოიწვიოს უფრო მეტი პირადი კმაყოფილება და შეამციროს იმედგაცრუებები, რომლებიც წარმოიქმნება ინტერპერსონალური კონფლიქტებისა და მოლოდინებისგან.