აშშ-ს საფონდო ბირჟა ახლა იყო კლასობრივი სისტემა, რომელიც ფესვგადგმული იყო სიჩქარით, ხვრელებითა და არ აქვს. ნანოწამების გადახდა; არ ჰქონდა წარმოდგენა, რომ ნანოწამებს ჰქონდა მნიშვნელობა.
(The U.S. stock market was now a class system, rooted in speed, of haves and have-nots. The haves paid for nanoseconds; the have-nots had no idea that a nanosecond had value.)
აშშ -ს საფონდო ბირჟა გადაიზარდა სისტემაში, რომელიც აშკარად მონაწილეებს ჰყოფს ორ განსხვავებულ კლასად: მათ, ვისაც შეუძლია ტექნოლოგიის სიჩქარის გამოყენება და მათ, ვისაც არ შეუძლია. მდიდარი ინვესტორები, ან "ჰყავები", დიდ ინვესტიციას ახდენენ მოწინავე ტექნოლოგიაში, რაც მათ საშუალებას აძლევს შეასრულონ გარიგებები წამის ფრაქციებში და მიიღონ უპირატესობა სხვებზე. ამან შექმნა მნიშვნელოვანი განსხვავება იმით, თუ რამდენად ეფექტურად შეიძლება მუშაობდნენ სხვადასხვა ბაზრის მოთამაშეს.
მეორეს მხრივ, "ჰყავს", რომელიც ძირითადად ყოველდღიური ინვესტორებისგან შედგება, არ იცის მაღალი სიჩქარით სავაჭრო სისტემების მიერ მოწოდებული სირთულეებისა და უპირატესობების შესახებ. მათი ცოდნის ნაკლებობა ვაჭრობაში ნანოწამების მნიშვნელობის შესახებ ნიშნავს, რომ ისინი ხშირად არახელსაყრელნი არიან, ვერ ახერხებენ კონკურენციას ბაზარზე, რომელიც უფრო და უფრო მეტად გამოწვეულია ტექნოლოგიით და სიჩქარით. ეს ვითარება იწვევს ბაზრის მონაწილეობის ფუნდამენტურ უთანასწორობას, რაც ხაზს უსვამს თანამედროვე ფინანსების სირთულეებს.