მუშაობის მთელი კულტურა ისეთი შეურაცხყოფილი და მომთხოვნი გახდა, რომ ხალხს ეს უნდა გაეკეთებინა. შედეგი იყო ის, რომ მათ მცირე დრო დარჩნენ, რომ უბრალოდ გაატარონ თავიანთი ცხოვრება, სასეირნოდ წასვლისთვის, ბარში ჯდომისათვის, წიგნის წაკითხვისთვის. ეს ყველაფერი მუშაობდა.
(The whole culture of work had become so intrusive and demanding that people had to do it. And the result was that they were left with little time for simply living their lives, for going for a walk, for sitting in a bar, for reading a book. It was all work.)
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის წიგნში "სწორი დამოკიდებულება წვიმისადმი", ავტორი ასახავს იმაზე, თუ როგორ გახდა თანამედროვე სამუშაო კულტურა უზარმაზარი და ინვაზიური. ხალხი თავის სამუშაოებში ხაფანგში ხვდება სამუშაო პასუხისმგებლობის დაუნდობელი მოთხოვნების გამო. ეს წნევა მათ მინიმალურ შესაძლებლობებს უტოვებს ცხოვრების მარტივი სიამოვნებით.
ამ სამუშაოზე ორიენტირებული ცხოვრების წესის შედეგად, პირები იბრძვიან დრო, რომ გაატარონ დრო იმ საქმიანობისთვის, რომლებიც ამდიდრებენ მათ ცხოვრებას, მაგალითად, დასვენების გასეირნებას, მეგობრებთან ერთად სასმელის ტკბობას, ან კითხვის პროცესში მონაწილეობას. ავტორის დაკვირვებებში ხაზს უსვამს სამუშაოსა და პირად ცხოვრებას შორის ბალანსის აუცილებლობას, ხაზს უსვამს იმას, რომ სანამ საქმე აუცილებელია, ის არ უნდა მოიხმაროს ადამიანის არსებობის მთლიანობაში.
