ამ სამუშაოზე ორიენტირებული ცხოვრების წესის შედეგად, პირები იბრძვიან დრო, რომ გაატარონ დრო იმ საქმიანობისთვის, რომლებიც ამდიდრებენ მათ ცხოვრებას, მაგალითად, დასვენების გასეირნებას, მეგობრებთან ერთად სასმელის ტკბობას, ან კითხვის პროცესში მონაწილეობას. ავტორის დაკვირვებებში ხაზს უსვამს სამუშაოსა და პირად ცხოვრებას შორის ბალანსის აუცილებლობას, ხაზს უსვამს იმას, რომ სანამ საქმე აუცილებელია, ის არ უნდა მოიხმაროს ადამიანის არსებობის მთლიანობაში.