… სამყარო ცრემლის ვალე იყო-ეს ყოველთვის იყო.
(…the world was a vale of tears-it always had been.)
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის წიგნში "გაერთიანების ბუფეტში", ავტორი ასახავს ცხოვრებაში მწუხარების გარდაუვალობას. ფრაზა "სამყარო ცრემლების ვალე იყო" მოიცავს პერსპექტივას, რომელიც ცნობს ადამიანის ბრძოლებს და მწუხარების მუდმივ არსებობას მთელი ისტორიის განმავლობაში. ტანჯვის ეს აღიარება მიგვითითებს იმაზე, რომ მიუხედავად იმისა, რომ სიხარული არსებობს, ის ხშირად დაჩრდილებულია მწუხარებით.
ეს განწყობა მკითხველს იწვევს იფიქრონ არსებობის სირთულეებზე, სადაც ბედნიერება და ტკივილი თანაარსებობს. მაკკალ სმიტის ნაშრომში ნათქვამია, რომ ამ ორმაგობის გაგებამ და მიღებამ შეიძლება გააღრმავოს ჩვენი დაფასება სიხარულის მომენტებისთვის ცხოვრების თანდაყოლილი გამოწვევების ფონზე.