ავტორი განიხილავს ქალთა თანდაყოლილ ფიზიკურ დაუცველობებს, რომლებიც გამომდინარეობს მათი სასიცოცხლო ბიოლოგიური როლიდან რეპროდუქციაში. მშობიარობის, ზრუნვისა და აღზრდის ეს უნარი ხშირად განიხილება როგორც სისუსტე და არა სიძლიერე. ავტორი ამტკიცებს, რომ იმის მაგივრად, რომ ქალები აღიქმებოდნენ სიცოცხლის მომცემი შესაძლებლობებისთვის, ქალები ისტორიულად დაქვეითებულნი იყვნენ დაქვემდებარებულ როლებში საზოგადოებებში.
ეს სამწუხარო რეალობა ხაზს უსვამს ფუნდამენტურ უსამართლობას ცივილიზაციაში, სადაც ქალების არსებითი წვლილი შეუმჩნეველი და დასჯილიც კი არის. ავტორი აღიქვამს ამ დინამიკას, როგორც მნიშვნელოვან სკანდალს, რომელიც მიუთითებს უფრო ფართო გამოწვევებზე, რომლებსაც ქალები აწყდებიან მთელი ისტორიის მანძილზე და თანამედროვე საზოგადოებაში.