არსებობს ორი გზა, რომლითაც შეიძლება კულტურის სულისკვეთება მოხდეს. პირველ-ორუელულ-კულტურაში ციხე ხდება. მეორე-ჰაქსლეიან-კულტურა ხდება ბურუსული. არა
(There are two ways by which the spirit of a culture may be shriveled. In the first-the Orwellian-culture becomes a prison. In the second-the Huxleyan-culture becomes a burlesque. No)
ნილ პოსტმანი, თავის წიგნში "გასართობი საკუთარი თავის სიკვდილამდე", განიხილავს ორ განსხვავებულ გზას, რომლითაც კულტურა გაუარესდება. პირველი სცენარი არის ორუელიანური მიდგომა, სადაც კულტურა შეაჩერებს მჩაგვრელ მმართველობას და შემზღუდავ იდეოლოგიებს, ქმნის ციხის მსგავს გარემოს. ეს იწვევს აზროვნებისა და თავისუფლების ჩახშობას, რაც იწვევს სტაგნაციურ საზოგადოებას.
მეორე სცენარი არის Huxleyan პერსპექტივა, სადაც კულტურა ტრივიალიზდება გადაჭარბებული გართობისა და ზედაპირულობის გზით, ბურუსკას წააგავს. ამ შემთხვევაში, ხალხი განადგურებულია გართობით, კარგავს მნიშვნელოვან დისკურსში ჩარევის უნარს. ორივე სიტუაცია ხაზს უსვამს საზოგადოებაში საზოგადოებრივი კომუნიკაციისა და კრიტიკული აზროვნების სიღრმის უგულებელყოფის საფრთხეებს.
