{...} ყოველთვის იყო ადამიანის გონების ნაწილი, რომელიც მზად იყო გასართობად ასეთი ცნებების გასართობად, განსაკუთრებით ღამით, ჩრდილების სამყაროში, როდესაც იყო ხმები მარტო გრძნობა.
({...}there was always a part of the human mind that was prepared to entertain such notions, particularly at night, in the world of shadows, when there were sounds that one could not understand and when each one of us was in some sense alone.)
ციტატა მიგვითითებს იმაზე, რომ ადამიანებს აქვთ თანდაყოლილი ტენდენცია, განიხილონ იდუმალი და ფანტასტიკური იდეები, განსაკუთრებით ღამის განმავლობაში. სიბნელეში, როდესაც უცნობი ხმები ჩნდება, გონებისთვის უფრო ადვილი ხდება უცნობი ადამიანის სფეროში. ეს ასახავს მარტოობის და ცნობისმოყვარეობის უნივერსალურ გამოცდილებას, რომელიც ხშირად წარმოიქმნება, როდესაც ვხვდებით გაურკვეველ სიტუაციებში.
ეს ცნება ხაზს უსვამს დროულ მომხიბვლელობას იმით, რაც ჩვენი გაგების მიღმაა. ჩვენი აზრები შეიძლება გადაადგილდეს საშინელი და აუხსნელი, რაც ხაზს უსვამს ადამიანის ბუნების ფსიქოლოგიურ ასპექტს, რომელიც აყვავდება იზოლაციის მომენტებში. სინათლისა და მუქი ურთიერთკავშირი, როგორც სიტყვასიტყვით, ისე მეტაფორულად, იწვევს უფრო ღრმა ჭვრეტასა და წარმოსახვას, რაც ღამით ნაყოფიერ ადგილად აქცევს ამ ანარეკლებს.