პასაჟი ასახავს არსებობის გარდამავალ ბუნებაზე, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ სიცოცხლე წარმოიშვა სამყაროს პირველადი ელემენტებიდან, მტვერი და გაზი. იგი ასახავს ამ მდგომარეობაში გარდაუვალ დაბრუნებას, ხაზს უსვამს იმას, რომ მთელი ცხოვრება დროებითია და ექვემდებარება კოსმიურ ციკლებს. ეს გადასვლა ასახავს ცხოვრების უნაყოფობას, რადგან ის გადადის და საბოლოოდ უბრუნდება მის თავდაპირველ ფორმებს.
ტექსტში ნახსენები შეშლილები გამოსახულია როგორც პირები, რომლებიც ცდილობენ გააკონტროლონ ან გავლენა მოახდინონ ბუნებრივ წესრიგზე. მათი სურვილი ბუნებასთან და ისტორიასთან ურთიერთობისას ძალაუფლებისა და მნიშვნელობის სურვილისგან მოდის. მათ სურთ, რომ აქტიური მონაწილეები გახდნენ მოვლენების განვითარებაში, თავი შეიკავონ ღვთიური ავტორიტეტით. ეს ამბიცია ხასიათდება, როგორც სიგიჟის ფორმა, რომელიც გამოწვეულია ღრმად ჩატარებული აუცილებლობით, რომ გადალახოს მხოლოდ დაზარალებულთა როლი არსებობის გრანდიოზულ თხრობაში.