ერთხელ მხოლოდ მტვრის ნაწილაკები იყო სივრცეში, ცხელი წყალბადის აირები, მეტი არაფერი და ის კვლავ მოვა. ეს არის ინტერვალი, ein augenblick. კოსმიური პროცესი ჩქარობს, სიცოცხლის გამანადგურებლად გრანიტსა და მეთანში. ბორბალი მთელი ცხოვრების განმავლობაში ხდება. ეს ყველაფერი დროებითია. და ისინი-ეს შეშფოთებულია გრანიტის, მტვრის, არაანთების სურვილის შესახებ; მათ სურთ ბუნებრივად დაეხმარონ. და,
(there was once only the dust particles in space, the hot hydrogen gases, nothing more, and it will come again. This is an interval, ein Augenblick. The cosmic process is hurrying on, crushing life back into the granite and methane; the wheel turns for all life. It is all temporary. And they-these madmen-respond to the granite, the dust, the longing of the inanimate; they want to aid Natur. And, he thought, I know why. They want to be the agents, not the victims, of history. They identify with God's power and believe they are godlike. That is their basic madness.)
პასაჟი ასახავს არსებობის გარდამავალ ბუნებაზე, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ სიცოცხლე წარმოიშვა სამყაროს პირველადი ელემენტებიდან, მტვერი და გაზი. იგი ასახავს ამ მდგომარეობაში გარდაუვალ დაბრუნებას, ხაზს უსვამს იმას, რომ მთელი ცხოვრება დროებითია და ექვემდებარება კოსმიურ ციკლებს. ეს გადასვლა ასახავს ცხოვრების უნაყოფობას, რადგან ის გადადის და საბოლოოდ უბრუნდება მის თავდაპირველ ფორმებს.
ტექსტში ნახსენები შეშლილები გამოსახულია როგორც პირები, რომლებიც ცდილობენ გააკონტროლონ ან გავლენა მოახდინონ ბუნებრივ წესრიგზე. მათი სურვილი ბუნებასთან და ისტორიასთან ურთიერთობისას ძალაუფლებისა და მნიშვნელობის სურვილისგან მოდის. მათ სურთ, რომ აქტიური მონაწილეები გახდნენ მოვლენების განვითარებაში, თავი შეიკავონ ღვთიური ავტორიტეტით. ეს ამბიცია ხასიათდება, როგორც სიგიჟის ფორმა, რომელიც გამოწვეულია ღრმად ჩატარებული აუცილებლობით, რომ გადალახოს მხოლოდ დაზარალებულთა როლი არსებობის გრანდიოზულ თხრობაში.
