ამ პასაჟში Epictetus- ის "სახელმძღვანელოდან", ავტორი აკრიტიკებს ნაკლოვანებას, რომელიც სიმდიდრეს ან მჭევრმეტყველებას უტოლდება მორალურ უპირატესობას. იგი ხაზს უსვამს იმას, რომ ამის პრეტენზია უკეთესია მატერიალური სიმდიდრის ან სიტყვიერი უნარის საფუძველზე, არ გააჩნია თანმიმდევრულობა, ვერ განიხილავს ინდივიდის შინაგან მნიშვნელობას. სიმდიდრემ და მჭევრმეტყველმა შეიძლება გამოიწვიოს გარე ატრიბუტების შედარება, მაგრამ ისინი არ განსაზღვრავენ პირის ღირებულებას ან ხასიათს.
ამის საპირისპიროდ, Epictetus ხაზს უსვამს ლოგიკურ თანმიმდევრულობას იმ აზრში, რომ უფრო მეტი სიმდიდრის მქონე ადამიანი უფრო მეტ მატერიალურ ნივთებს ფლობს, ხოლო უფრო დიდი მჭევრმეტყველების მქონე ადამიანს აქვს უმაღლესი გამოხატულება. ამასთან, იგი ამტკიცებს, რომ ხალხი არ უნდა იყოს განსაზღვრული მხოლოდ მათი ქონების ან სიტყვის მიხედვით, რადგან ეს არ იძენს მათი არსების არსს. ნამდვილი ღირებულება ზედაპირული თვისებების მიღმაა, რაც უფრო ღრმა მორალურ და ფილოსოფიურ გაგებას მიგვითითებს იმაზე, თუ რას წარმოადგენს ადამიანის ღირებულება.