თხრობა იკვლევს პარადოქსს, რომელსაც წინაშე დგას ისინი, ვინც ზუსტად იწინასწარმეტყველებდა ფინანსურ კრიზისს. ამ პირებმა დაინახეს, რომ მათი წარსული წარმატება წარმოიშვა ეჭვებითა და გაურკვევლობით სავსე აზროვნებით. მათი ნდობა მკვეთრად ეწინააღმდეგებოდა იმ თავმდაბლობას, რამაც მათ საშუალება მისცა კრიტიკულად შეაფასონ სიტუაციები.
ეს რეალიზაცია ხაზს უსვამს იმას, რომ ზედმეტად შეიძლება ითქვას, რომ ბრმა ახალი შესაძლებლობებით, რადგან რაც უფრო მეტს გრძნობს ადამიანი საკუთარი შეხედულებების შესახებ, მით უფრო ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ისინი განიხილავენ შეცდომის შესაძლებლობას. ავტორი ასახავს სკეპტიციზმის გრძნობის შენარჩუნების მნიშვნელობას გადაწყვეტილების მიღებაში, რაც ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ შეიძლება გამოიწვიოს ეს უკეთეს განსჯას გაურკვეველ სიტუაციებში.