1920 წელს Sevres- ის ხელშეკრულების თანახმად, საბერძნეთში მიეცა სმირნა, ხოლო 1922 წლისთვის ბერძნული არმია ცდილობდა ეგეოსის სანაპიროზე ასვლას. ამასთან, თურქებმა იპოვნეს ლიდერი მუსტაფა კემალში - ქემალ ატატურკში} ხელშეკრულებების გათვალისწინებით და ბერძნებისადმი ერთგული სიძულვილით. მან თავისი ჯარი სმირნას დაუბრუნა და შემდეგ გააკეთა ის, რაც გააკეთებდა თურქეთის რომელიმე ლიდერს:
(Under the treaty of Sevres in 1920 Greece had been given Smyrna, and by 1922 the Greek army was trying to push its way up the Aegean coast. The Turks, however, had found a leader in Mustafa Kemal {Kemal Atatürk} with no regard for treaties and a committed hatred of the Greeks. He drove their army back into Smyrna, and then did what any Turkish leader would have done: massacred them.)
პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ, Sevres- ის ხელშეკრულებამ საბერძნეთის კონტროლი მისცა სმირნას, რამაც გამოიწვია ბერძნული ამბიციები ეგეოსის სანაპიროზე. ამასთან, თურქეთის წინააღმდეგობა ძლიერი გახდა მუსტაფა ქემალის ხელმძღვანელობით, რომელიც მოგვიანებით ცნობილია როგორც ქემალ ატათურკი, რომელიც გადაწყვეტილი იყო, რომ ეწინააღმდეგებოდა ბერძნულ ექსპანსიონალიზმს, ხელშეკრულების პირობების უგულებელყოფა.
როგორც ბერძნული არმია წინსვლისა, ატატურკმა სასტიკი კონტრშეტევა გამოიწვია, საბოლოოდ კი აიძულა ისინი სმირნაში დაბრუნებულიყო. მისი ქმედებები დასრულდა ბერძნული ძალების სასტიკი ხოცვა -ჟლეტით, რაც ასახავს ეთნიკური ძალადობის უფრო ფართო ისტორიულ ნიმუშს ამ საშინელი პერიოდის განმავლობაში, რადგან თურქეთის ლიდერებმა მიიღეს გადამწყვეტი და დაუნდობელი ზომები თავიანთი მოწინააღმდეგეების წინააღმდეგ.