ფილიპ კ. დიკის რომანში "ადამიანი მაღალ ციხესიმაგრეში", ნაცისტური პოლიტიკის რთული ქსელი ასახულია, როგორც ქაოტური და გაუგებარი, რაც მას შიზოფრენიის ლაბირინთამდე ადარებს. პერსონაჟები ნავიგაციას ახდენენ კონფლიქტურ იდეოლოგიებსა და მორალურ დილემებში, რომლებიც წარმოიქმნება ტოტალიტარული რეჟიმისგან. თხრობა მიუთითებს, რომ ასეთი გადაბმული რეალობის გაგება ადამიანის შესაძლებლობებს სცილდება, რაც მიგვითითებს ძალაუფლების ინდივიდუალურ და მჩაგვრელ სისტემებს შორის.

ეს ღრმა განცხადება ასახავს ავტორის ბრძოლას ნაცისტური წესით გამოწვეული ისტორიული ტრავმის უზარმაზარი ნაწილის მოსაპოვებლად. შინაგანი კონფლიქტებისა და ღალატების სირთულე ართულებს პერსონაჟების ცხოვრებას, რის გამოც მათ უმწეობის გაგებით ტოვებს. საერთო ჯამში, წიგნი აკრიტიკებს, თუ როგორ ამახინჯებს მჩაგვრელი რეჟიმები ადამიანის გამოცდილებას და აზროვნებას, რის შედეგადაც პირები დაკარგეს იდეოლოგიისა და გადარჩენის ქაოსის ფონზე.