ჩვენ იშვიათად ვსაუბრობთ ტელევიზორზე, მხოლოდ იმაზე, თუ რა არის ტელევიზიაში
(We rarely talk about television, only about what's on television)
ნილ პოსტმანი "საკუთარი თავის სიკვდილამდე", საზოგადოებრივი დისკურსის ცვლაზე მიმართავს ტელევიზიის ზრდას, ამტკიცებს, რომ ეს პრიორიტეტს უწევს გასართობად მნიშვნელოვან საუბარს. იგი ვარაუდობს, რომ საზოგადოება ტენდენციას აკეთებს ტელევიზორზე წარმოდგენილ შინაარსზე, ვიდრე თავად მედიის შესახებ დისკუსიებში მონაწილეობას. ეს წინამორბედი გავლენას ახდენს მნიშვნელოვან საკითხებზე ჩვენს გაგებაზე, რადგან ადამიანები უფრო მეტად აღელვებენ სპექტაკლს, ვიდრე ნივთიერება.
ფოსტალიონის ცენტრალური დისერტაციაა ის, რომ სატელევიზიო ფორმატი ამახინჯებს ინფორმაციის გადმოცემას, რაც იწვევს გარემოს, სადაც სერიოზული თემები ტრივიალიზებულია. იგი აფრთხილებს, რომ ეს ტენდენცია ძირს უთხრის რაციონალურ დისკურსს, რადგან ხაზი გასართობ და ინფორმაციის დაბინდვას შორის, საბოლოოდ გავლენას ახდენს საზოგადოებრივი დიალოგის ხარისხზე. ამ ცვლის შედეგებმა გამოიწვია ინდივიდები, რომ გადახედონ მედიის მოხმარებას და მის გავლენას საზოგადოებაზე.