"The Man in The High Castle" - ში, ფილიპ კ. დიკი იკვლევს აღქმის კონცეფციას და მიანიშნებს, რომ ჩვენი სივრცისა და დროის გაგება ჩვენი გონების კონსტრუქციაა. ეს იდეა გულისხმობს, რომ რეალობა ხშირად ექვემდებარება დამახინჯებას, ისევე როგორც დეზორიენტაციას, რომელიც განიცდის წონასწორობაში არსებულ საკითხებს, მაგალითად, შუა ყურში დარღვევა. როდესაც ჩვენი კოგნიტური ფაკულტეტები მომენტალურად არ იშლება, ჩვენი გარემო სამყაროზე შეიძლება იყოს არასტაბილური, წონასწორობის დაკარგვის მსგავსი.
ეს ცნება ხაზს უსვამს, თუ რამდენად შეიძლება იყოს სუბიექტური ჩვენი გამოცდილება, რადგან მათ გავლენას ახდენენ პიროვნულ და ფსიქოლოგიურ ფაქტორებზე. რომანში პერსონაჟები განასახიერებენ ამ ბრძოლას, მიანიშნებენ მათი რეალობის სისუსტეზე და რამდენად მარტივად შეიძლება მისი შეცვლა შინაგანი და გარე შეფერხებებით. დიკის ნამუშევარი მკითხველს იწვევს აისახოს საკუთარი აღქმის ბუნებასა და რეალობის სირთულეებზე.