ჩვენ ნამდვილად ვხედავთ ასტიგმატიკურად, ფუნდამენტური გაგებით: ჩვენი სივრცე და ჩვენი საკუთარი ფსიქიკის დროის ქმნილებები და როდესაც ეს მომენტალურად ართმევს თავს შუა ყურის მწვავე არეულობას. ზოგჯერ ჩვენ ექსცენტრიულად ჩამოვთვლით, წონასწორობის ყველა გრძნობა გაქრა.
(We really do see astigmatically, in fundamental sense: our space and our time creations of our own psyche, and when these momentarily falter-like acute disturbance of middle ear. Occasionally we list eccentrically, all sense of balance gone.)
"The Man in The High Castle" - ში, ფილიპ კ. დიკი იკვლევს აღქმის კონცეფციას და მიანიშნებს, რომ ჩვენი სივრცისა და დროის გაგება ჩვენი გონების კონსტრუქციაა. ეს იდეა გულისხმობს, რომ რეალობა ხშირად ექვემდებარება დამახინჯებას, ისევე როგორც დეზორიენტაციას, რომელიც განიცდის წონასწორობაში არსებულ საკითხებს, მაგალითად, შუა ყურში დარღვევა. როდესაც ჩვენი კოგნიტური ფაკულტეტები მომენტალურად არ იშლება, ჩვენი გარემო სამყაროზე შეიძლება იყოს არასტაბილური, წონასწორობის დაკარგვის მსგავსი.
ეს ცნება ხაზს უსვამს, თუ რამდენად შეიძლება იყოს სუბიექტური ჩვენი გამოცდილება, რადგან მათ გავლენას ახდენენ პიროვნულ და ფსიქოლოგიურ ფაქტორებზე. რომანში პერსონაჟები განასახიერებენ ამ ბრძოლას, მიანიშნებენ მათი რეალობის სისუსტეზე და რამდენად მარტივად შეიძლება მისი შეცვლა შინაგანი და გარე შეფერხებებით. დიკის ნამუშევარი მკითხველს იწვევს აისახოს საკუთარი აღქმის ბუნებასა და რეალობის სირთულეებზე.