მორი გამოთქვამს შეშფოთებას საზოგადოებაში ტვინის გამრეცხვის გავრცელებული ფორმის შესახებ, სადაც გარკვეული იდეები მუდმივად მეორდება, იწვევს ხალხს, რომ მიიღონ ისინი კითხვის გარეშე. იგი ხაზს უსვამს რწმენას, რომ მატერიალური საკუთრების ფლობა და სიმდიდრის დაგროვება თანდაყოლილი კარგია, კომერციალიზმის მესიჯები მუდმივად აძლიერებს. ეს მუდმივი გამეორება აყალიბებს ხალხის აღქმას იმ წერტილამდე, სადაც ისინი ამ ფასეულობებს ჭეშმარიტებად იღებენ.
შედეგად, ინდივიდები ხდებიან დეზორიენტირებული და კარგავენ მხედველობას, რაც ცხოვრებაში ნამდვილად მნიშვნელოვანია. მორი ვარაუდობს, რომ ეს უზარმაზარი ყურადღება გამახვილებულია მატერიალიზმის ღრუბლების განსჯაზე და ხელს უშლის ხალხს არსებობის უფრო ღრმა, უფრო მნიშვნელოვან ასპექტებზე ასახვის შესახებ. საბოლოო ჯამში, ეს კრიტიკა აწვდის თანამედროვე საზოგადოების ღირებულებებს და მოუწოდებს პრიორიტეტების გადახედვას მატერიალური სიმდიდრის მიღმა.