რა არის ეს ბავშვობაზე, რომელიც არასდროს გაგიშვებთ, მაშინაც კი, როდესაც ასე გაფუჭებული ხარ, ძნელი დასაჯერებელია, რომ ოდესმე ბავშვი იყავი?
(What is it about childhood that never lets you go, even when you're so wrecked it's hard to believe you ever were a child?)
მიჩ ალბომის წიგნი "კიდევ ერთი დღე" იკვლევს ბავშვობის მოგონებების ხანგრძლივ გავლენას ჩვენს ცხოვრებაზე. ციტატა ასახავს იმ აზრს, რომ მიუხედავად იმ არეულობისა და სიძნელეებისა, რასაც ზრდასრულ ასაკში ვაწყდებით, ჩვენი ბავშვობის არსი განაგრძობს გავლენას ჩვენზე. ეს იმაზე მეტყველებს, რომ ბავშვობის გამოცდილება, როგორც კარგი, ასევე ცუდი, აყალიბებს ვინ ვიქნებით და ჩვენთან ერთად ვრჩებით მაშინაც კი, როცა ვიზრდებით და სხვადასხვა გამოწვევების წინაშე ვდგავართ.
ეს თემა ხაზს უსვამს ჩვენს წარსულთან მუდმივ კავშირს, ხაზს უსვამს იმას, რომ არის ჩვენი ნაწილი, რომელიც რჩება მიბმული ჩვენს ახალგაზრდებთან. ბრძოლის დროსაც კი, ჩვენ შეიძლება გვსურს ბავშვობის სიმარტივისა და უმანკოებისკენ, რაც გვაიძულებს დავფიქრდეთ მის მნიშვნელობაზე ჩვენს იდენტობასა და ემოციურ კეთილდღეობაში.