ციტატა "როცა იმედი ქრება, დრო არის სასჯელი" მიჩ ალბომის წიგნიდან "დროის მცველი" ხაზს უსვამს აზრს, რომ იმედის არარსებობამ შეიძლება აუტანელი გახადოს დროის გამოცდილება. როდესაც ადამიანები სასოწარკვეთილებას ან უიმედობას განიცდიან, დროის გასვლა ხშირად ხდება ტანჯვის წყარო და არა შვება. ეს ასახავს, თუ როგორ შეუძლია ჩვენს ემოციურ მდგომარეობას გავლენა მოახდინოს დროის აღქმაზე, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ იმედი აუცილებელია რთული მომენტების გადასატანად.
მოსაზრება, რომ დრო შეიძლება იყოს სასჯელის ფორმა უიმედობის დროს, ხაზს უსვამს ჩვენს ცხოვრებაში იმედის შენარჩუნების მნიშვნელობას. ის გვახსენებს, რომ რთულ სიტუაციებში, იმედის გრძნობის გაღვივებამ შეიძლება შეამსუბუქოს ჩვენი ემოციური ტვირთი. იმედის აღზრდით, ჩვენ შეგვიძლია გარდაქმნათ დროის ჩვენი გამოცდილება ტკივილიდან პოტენციალისა და შესაძლებლობის პოტენციალზე, რაც ასახავს ღრმა კავშირს ჩვენს ფსიქიკურ მდგომარეობასა და დროის აღქმას შორის.