მიუხედავად იმისა, გავაგრძელებთ თუ არა ადამიანის უფლებების უნივერსალური კონცეფციის აღსრულებას აღშფოთებისა და გაუგებრობის მომენტებში, ზუსტად მაშინ, როდესაც ვფიქრობთ, რომ სხვებმა თავი დაანებეს ადამიანის საზოგადოებას, როგორც ეს ვიცით, ჩვენი კაცობრიობის გამოცდაა.
(Whether or not we continue to enforce a universal conception of human rights at moments of outrage and incomprehension, precisely when we think that others have taken themselves out of the human community as we know it, is a test of our very humanity.)
ჯუდიტ ბატლერმა, თავის წიგნში "საეჭვო ცხოვრება: გლოვისა და ძალადობის უფლებამოსილება", ხაზს უსვამს ადამიანის უფლებების უნივერსალური გაგების შენარჩუნების მნიშვნელობას, განსაკუთრებით აღშფოთების დროს. იგი ამტკიცებს, რომ ღრმა ემოციური რეაგირების მომენტებმა შეიძლება გამოიწვიოს ჩვენი ვალდებულება, რომ სხვები ადამიანის საზოგადოების ნაწილად თვლიდნენ, მაშინაც კი, როდესაც მათი ქმედებები ჩვენთვის გაუგებარია.
ეს სიტუაცია ემსახურება ჩვენი კაცობრიობის მნიშვნელოვან გამოცდას; როგორ ვპასუხობთ, ასახავს ჩვენს ღირებულებებსა და პრინციპებს. იმის ნაცვლად, რომ გამორიცხოთ ის, რაც ძნელი გასაგებია, ბატლერი მოგვიწოდებს, კიდევ ერთხელ დაადასტუროთ ჩვენი ერთგულება ადამიანის უნივერსალურ უფლებებზე, ხაზს უსვამს თანაგრძნობისა და სოლიდარობის აუცილებლობას ნებისმიერ დროს.