ვინ გამიშვა ქვა? მან თვითონ ჰკითხა. არავინ. მაგრამ რატომ მაწუხებს? ადრე გავითვალისწინე ეს, შერწყმის დროს. ჩემი ემპათიის ყუთის გამოყენებისას, როგორც ყველა. ეს არ არის ახალი. მაგრამ ეს იყო. რადგან, მან გაიფიქრა, მე ეს მარტო გავაკეთე.
(Who threw the stone at me? he asked himself. No one. But why does it bother me? I've undergone it before, during fusion. While using my empathy box, like everyone else. This isn't new. But it was. Because, he thought, I did it alone.)
პროტაგონისტი ასახავს შემაშფოთებელ გამოცდილებას, რომელიც გრძნობს ახალ და შემაშფოთებლად, მიუხედავად იმისა, რომ ნაცნობია. ის იხსენებს იზოლაციის წინა შემთხვევებს მნიშვნელოვანი მოვლენის დროს, სახელწოდებით Fusion, სადაც ადამიანები, როგორც წესი, აკავშირებენ ტექნოლოგიას და იზიარებენ ემოციებს. თუმცა, ამჯერად, იგი უპირისპირდება დისკომფორტს მისი გრძნობებისა და რეალიზაციის წინაშე.
ამ მომენტში აიძულებს მას ეჭვქვეშ დააყენოს მისი უსიამოვნების წყარო, რადგან ის მარტოობის გაღრმავებას ახდენს. მისი შინაგანი დიალოგი ცხადყოფს ბრძოლას წარსულსა და აწმყოს შორის, რაც ხაზს უსვამს მარტოობის გავლენას მის...