პროტაგონისტი ასახავს შემაშფოთებელ გამოცდილებას, რომელიც გრძნობს ახალ და შემაშფოთებლად, მიუხედავად იმისა, რომ ნაცნობია. ის იხსენებს იზოლაციის წინა შემთხვევებს მნიშვნელოვანი მოვლენის დროს, სახელწოდებით Fusion, სადაც ადამიანები, როგორც წესი, აკავშირებენ ტექნოლოგიას და იზიარებენ ემოციებს. თუმცა, ამჯერად, იგი უპირისპირდება დისკომფორტს მისი გრძნობებისა და რეალიზაციის წინაშე.
ამ მომენტში აიძულებს მას ეჭვქვეშ დააყენოს მისი უსიამოვნების წყარო, რადგან ის მარტოობის გაღრმავებას ახდენს. მისი შინაგანი დიალოგი ცხადყოფს ბრძოლას წარსულსა და აწმყოს შორის, რაც ხაზს უსვამს მარტოობის გავლენას მის ფსიქიკაზე. გამოცდილება აიძულებს მას აღიაროს მისი დაუცველობა ისე, როგორც მანამდე არ აქვს, რაც მნიშვნელოვან ცვლაზეა კავშირის და იზოლაციის გაგებაში.