ფილიპ კ. დიკის "ადამიანი მაღალ ციხესიმაგრეში", რომანისტი წარმოგიდგენთ კაცობრიობის კრიტიკულ შეხედულებას. იგი ვარაუდობს, რომ ადამიანები ხშირად განპირობებულნი არიან საბაზო ინსტინქტებითა და შიშებით, რაც მათ ფასეულობებს ართმევს სიხარბეს. ეს დაკვირვება ხაზს უსვამს ადამიანის ბუნებასთან იმედგაცრუების გრძნობას, ასახავს ინდივიდებს, როგორც ადვილად მანიპულირებას და ჭეშმარიტ მორალურ მსჯავრდებულს.
ავტორი ამბობს, რომ რომანტიკოსს შეუძლია მკითხველებისგან რეაქციები გამოიწვიოს მხოლოდ საზოგადოების მუქი ასპექტების ხაზგასმით. აზროვნებისა და სიცილის პროვოცირების ეს უნარი ერთდროულად მიუთითებს სარდონიულ ცნობიერებაზე ადამიანის ქცევის აბსურდულობის შესახებ. დიკის პერსპექტივა ცხადყოფს რთულ ურთიერთქმედებას ხელოვნებასა და რეალობას შორის, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება ადამიანები გაყიდონ თავიანთი იდეალები, ამ ტენდენციის უფრო ღრმა გაგებამ შეიძლება გამოიწვიოს როგორც კრიტიკა, ასევე გასართობი.