პროტაგონისტი აყენებს გამოწვევას მათი პარტნიორის ამჟამინდელ ურწმუნოებას და შეახსენებს მათ ღრმა გრძნობებს, რომლებიც მათ ოდესღაც გაუზიარეს. ისინი ხაზს უსვამენ, რომ მოკლე, მაგრამ გავლენიანი პერიოდის განმავლობაში, სიყვარული უდავოდ იყო წარმოდგენილი და არსებითი იყო მათ ცხოვრებაში. ეს მოგონებები ხაზს უსვამს კონტრასტს წარსულ ემოციებსა და ახლანდელ სკეპტიციზმს შორის, რაც ხაზს უსვამს მათი საერთო გამოცდილების მუდმივ მნიშვნელობას.