João Guimarães Rosa - Tweetalige citaten die de schoonheid van taal vieren en betekenisvolle uitdrukkingen in twee unieke perspectieven laten zien.

João Guimarães Rosa - Tweetalige citaten die de schoonheid van taal vieren en betekenisvolle uitdrukkingen in twee unieke perspectieven laten zien.
João Guimarães Rosa was een gevierde Braziliaanse schrijver, bekend om zijn belangrijke bijdragen aan de literatuur, met name in de vroege tot het midden van de 20e eeuw. Geboren op 27 juni 1908 in Cordisburgo, Brazilië, groeide hij op in een landelijke omgeving die zijn literaire werk sterk beïnvloedde. Rosa's ervaringen op het Braziliaanse platteland zorgden voor rijke materiaal voor zijn verhalen, die vaak thema's van identiteit, taal en de complexiteit van het menselijk bestaan ​​verkennen. Hij was niet alleen een schrijver, maar ook een arts die zijn veelzijdige interesses en talenten illustreerde. Rosa's beroemdste werk, "Grande Sertão: Veredas", gepubliceerd in 1956, is een mijlpaal in de Braziliaanse literatuur. De roman staat bekend om zijn innovatieve verhalende stijl, rijke taalgebruik en diepe filosofische onderzoeken. Het vertelt het verhaal van een Jagunço (een soort bandiet) in het Braziliaanse achterland, waarbij de essentie van de Sertão, het droge interieur van Brazilië, vastlegt. Zijn schrijven wordt gekenmerkt door zijn mix van realisme en magisch realisme, en hij gebruikte vaak regionale spraak en idiomatische uitdrukkingen, die authenticiteit en diepte toevoegden aan zijn personages en instellingen. Naast romans schreef Guimarães Rosa korte verhalen en essays die zijn literaire repertoire verder uitbreidden. Zijn werken weerspiegelen niet alleen de schoonheid van het Braziliaanse landschap, maar ook de complexiteit van zijn cultuur en mensen. Hij ontving tijdens zijn carrière talloze lofbetuigingen, waardoor hij zijn plaats versterkt als een van de grootste literaire figuren van Brazilië. Rosa's erfenis blijft lezers en schrijvers inspireren en presenteren de kracht van taal en verhalen bij het weergeven van de menselijke ervaring.

João Guimarães Rosa was een prominente Braziliaanse auteur, bekend om zijn unieke verhalende stijl en zijn diepe betrokkenheid bij thema's van menselijk bestaan ​​en identiteit. Geboren in 1908, beïnvloedde zijn opvoeding op het platteland van Brazilië zijn literaire werk aanzienlijk.

Zijn magnum opus, "Grande Sertão: Veredas", gepubliceerd in 1956, toont zijn innovatieve gebruik van taal en verhalen, verweven realisme met filosofische verkenning in de setting van de Braziliaanse Sertão.

Naast romans omvatten Rosa's bijdragen korte verhalen en essays, met de nadruk op de rijkdom van de Braziliaanse cultuur. Zijn werk heeft een blijvende impact op de literatuur achtergelaten en bevestigt zijn status als een van de belangrijkste schrijvers van Brazilië.

Geen records gevonden.
Meer bekijken »

Popular quotes

Taffy. Hij denkt aan Taffy. Hij denkt dat het nu zijn tanden eruit zou halen, maar hij zou het hoe dan ook eten, als het betekende dat het met haar zou eten.
door Mitch Albom
Al onze menselijke inspanningen zijn zo, dacht ze, en het is alleen omdat we te onwetend zijn om het te realiseren, of te vergeetachtig zijn om het te onthouden, dat we het vertrouwen hebben om iets te bouwen dat bedoeld is om lang mee te gaan.
door Alexander McCall Smith
De waarde van geld is subjectief, afhankelijk van de leeftijd. Op de leeftijd van één vermenigvuldigt men het werkelijke bedrag met 145.000, waardoor één pond lijkt op 145.000 pond voor een éénjarige. Op zeven - Bertie's leeftijd - is de multiplier 24, zodat vijf pond lijkt op 120 pond. Op de leeftijd van vierentwintig is vijf pond vijf pond; Op vijfenveertig wordt het gedeeld door 5, zodat het lijkt alsof een pond en één pond lijkt op twintig pence. {Alle cijfers met dank aan de Schotse overheidsadvies Folder: uw geld hanteren.}
door Alexander McCall Smith
Niemand van ons weet zelfs hoe hij er ooit in is geslaagd om zijn LLB in de eerste plaats te krijgen. Misschien plaatsen ze tegenwoordig rechten in cornflakes in Cornflakes -dozen.
door Alexander McCall Smith
Kijk, als je zegt dat de wetenschap uiteindelijk zal bewijzen dat er geen God bestaat, moet ik daarover van mening verschillen. Hoe klein ze het ook terugbrengen, tot een kikkervisje, tot een atoom, er is altijd wel iets dat ze niet kunnen verklaren, iets waardoor het uiteindelijk allemaal is ontstaan. En hoe ver ze ook proberen de andere kant op te gaan – om het leven te verlengen, met de genen te spelen, dit te klonen, dat te klonen, honderdvijftig te worden – op een gegeven moment is het leven voorbij. En wat gebeurt er dan? Wanneer het leven ten einde komt? Ik haalde mijn schouders op. Zie je? Hij leunde achterover. Hij glimlachte. Als je aan het einde komt, begint God daar.
door Mitch Albom
Kleine steden zijn als metronomen; Met de minste film verandert de beat.
door Mitch Albom
Je zegt dat je had moeten overleden in plaats van mij. Maar tijdens mijn tijd op aarde stierven mensen ook in plaats van mij. Het gebeurt elke dag. Wanneer de bliksem een ​​minuut nadat je weg bent, of een vliegtuig crasht waar je misschien op bent geweest. Wanneer uw collega ziek wordt en u niet doet. We denken dat zulke dingen willekeurig zijn. Maar er is een evenwicht aan alles. De ene verwelkt, de andere groeit. Geboorte en dood maken deel uit van een geheel.
door Mitch Albom
We krijgen zoveel levens tussen geboorte en dood. Een leven om een ​​kind te zijn. Een leven om volwassen te worden. Een leven om te dwalen, te vestigen, verliefd te worden, ouder te worden, onze belofte te testen, onze sterfelijkheid te realiseren-en in sommige gelukkige gevallen om iets te doen na die realisatie.
door Mitch Albom
Maar een inktpenseel, denkt ze, is een loper voor de geest van een gevangene.
door David Mitchell
Waar blunder is, denkt Luisa, is dubbelhartigheid
door David Mitchell