In het werk van Naguib Mahfouz "Satan predikt", brengt de komst van een persoon een gevoel van anticipatie onder ouderen. Dit moment roept vragen op over de noodzaak van reflectie of herbeoordeling van hun omstandigheden. De atmosfeer wordt afgewogen door onaangename geuren, symboliseert negativiteit die hun omgeving beïnvloedt.

Het verhaal suggereert dat deze nadelige effecten diep doordringen en zelfs onschuldige wezens beïnvloeden. Het voorhoofd van dieren kan zuiverheid en onschuld vertegenwoordigen, in tegenstelling tot de corruptie geïmpliceerd door de aanwezigheid van deze persoon. Het schrijven van Mahfouz duikt in thema's van hoop, moreel verval en de behoefte aan kritische zelfevaluatie in het licht van uitdagende realiteiten.