Het citaat van Naguib Mahfouz weerspiegelt een diepgaande interne strijd waar de reden vaak onoverkomelijke obstakels presenteert, vergeleken met een rotswand. Dit suggereert dat de rationele geest soms iemands vermogen kan belemmeren om geluk na te streven, waardoor individuen overwegen om waanzin te omarmen als een vorm van bevrijding of ontsnapping. Het daagt het idee uit van de rede als de ultieme gids in het leven.

De gestelde vraag - of waanzin ook een facet van de rede is - leidt lezers in om de grenzen van gezond verstand en rationaliteit te heroverwegen. In deze context kan het kiezen van waanzin worden gezien als een noodzakelijke onderneming om los te komen van de beperkingen van conventioneel redeneren, uiteindelijk op zoek naar persoonlijk geluk en vervulling.