Een lofrede is niet meer dan een samenvatting van herinneringen, en we zullen je nooit vergeten, omdat we je niet kunnen vergeten, omdat we je elke dag zullen missen. Om je een wereld zonder jou in te stellen, is je een wereld voorstellen met iets minder God erin, en toch, omdat God geen afnemende bron is, kan ik dat niet geloven.
(A eulogy is no more than a summation of memories, and we will never forget you, because we cannot forget you, because we will miss you every day. To imagine a world without you in it is to imagine a world with a little less God in it, and yet, because God is not a diminishing resource, I cannot believe that.)
Een lofrede dient als een verzameling gekoesterde herinneringen, waardoor we de mensen die we hebben verloren kunnen eren en onthouden. De diepgaande impact van een persoon resoneert in ons en zorgt ervoor dat hij een deel van ons leven blijft door onze gedachten en emoties. Elke dag zonder hen wordt een herinnering aan hun afwezigheid en de liefde die we deelden.
Het voor zich voorstellen van een wereld zonder hun aanwezigheid, voelt alsof het een verminderde goddelijkheid weerspiegelt. De overtuiging dat Gods essentie oneindig is, biedt echter troost en bevestigt dat terwijl we rouwen, de geest van de persoon voort leeft in ons hart en in de wereld om ons heen.