In "The Time Keeper" van Mitch Albom wordt het emotionele gewicht van het hartzeer krachtig geïllustreerd door de metafoor van een hartsplitsing in twee. De beeldtaal geeft over hoe diepgaand verdriet kan voelen, waarbij de ervaring wordt vergeleken met een gecrasht vlak, wat de intensiteit van de pijn en de strijd die gepaard gaat met een dergelijk verlies benadrukt.

Sarah's reis terug naar haar slaapkamer symboliseert een retraite in wanhoop, terwijl ze worstelt met haar emotionele wrak. De verwijzing naar een diep, donker gat betekent niet alleen haar verdriet, maar ook de isolatie die vaak een hartzeer volgt, waarbij de interne gevechten worden benadrukt waarmee je in moeilijke tijden wordt geconfronteerd.