Naarmate de mensheid geobsedeerd raakte door de uren, werd het verdriet over de verloren tijd een permanent gat in het menselijk hart. Mensen maakten zich zorgen over gemiste kansen, over inefficiënte dagen; ze maakten zich voortdurend zorgen over hoe lang ze zouden leven, omdat het tellen van de momenten in het leven er onvermijdelijk toe had geleid dat ze werden afgeteld. Al snel werd tijd in elk land en in elke taal het kostbaarste goed.
(As mankind grew obsessed with its hours, the sorrow of lost time became a permanent hole in the human heart. People fretted over missed chances, over inefficient days; they worried constantly about how long they would live, because counting life's moments had led, inevitably, to counting them down. Soon, in every nation and in every language, time became the most precious commodity.)
Het citaat weerspiegelt de toenemende fixatie van de mensheid op tijd en benadrukt hoe deze obsessie kan leiden tot een blijvend gevoel van verlies en ontevredenheid. Als mensen hun dagen minutieus beginnen te markeren, voelen ze onvermijdelijk het verdriet over gemiste kansen en inefficiënt gebruik van hun tijd. Deze zorgen strekken zich uit tot de essentie van het leven zelf, waarbij individuen nadenken over hun sterfelijkheid terwijl ze ernaar streven het beste uit elk moment te halen.
Naarmate samenlevingen zich diepgaand bezighouden met het meten van tijd, verandert het in een hulpbron van onschatbare waarde die mensen boven alles koesteren. De druk die door deze tijdsdruk wordt gecreëerd, bevordert een universeel begrip in alle culturen dat het leven kort is en dat dus elke seconde telt. Deze collectieve angst voor de tijd onderstreept een diepgaande verschuiving in de manier waarop mensen het bestaan ervaren, en voedt een voortdurende angst om de kostbare momenten die hun levensreis kenmerken te verspillen.