In "The Glass Castle", reflecteert Jeannette Walls na het verhuizen naar een nieuwe woonsituatie. Ze herinnert zich een gesprek tussen haar ouders over het kopen van echte bedden voor de kinderen. Verrassend genoeg verzetten de kinderen zich tegen het idee en uitten ze hun voorliefde voor de geïmproviseerde bedden die ze hadden, die eenvoudige dozen waren. Deze dozen transformeerden het slapengaan in een opwindend avontuur, met hun aanpassingsvermogen en fantasierijke geesten.

Dit moment illustreert de veerkracht en creativiteit van kinderen in uitdagende omstandigheden. In plaats van hun gebrek aan traditionele meubels als een nadeel te zien, omarmden ze het als een bron van plezier en opwinding. Deze houding benadrukt hoe de familie Walls hun vaak onstabiele leven navigeerde met een onorthodox gevoel van positiviteit en avontuur.