Nadat de Israëlieten veilig de Rode Zee waren overgestoken, achtervolgden de Egyptenaren hen en werden ze verdronken. Gods engelen wilden de ondergang van de vijand vieren. God zag dit en werd boos. Hij zei in wezen: 'Stop met vieren. Want zij zijn ook mijn kinderen.
(After the Israelites safely crossed the Red Sea, the Egyptians chased after them and were drowned. God's angels wanted to celebrate the enemy's demise. God saw this and grew angry. He said, in essence, 'Stop celebrating. For they are my children,too.)
Nadat de Israëlieten op wonderbaarlijke wijze de Rode Zee overstaken, ontmoetten hun achtervolgers, de Egyptenaren, een tragisch lot terwijl het water op hen sloot. Terwijl de engelen zich verheugden over de vernietiging van de vijand, was Gods reactie er een van ongenoegen. Hij herinnerde hen eraan dat de Egyptenaren ook zijn creaties waren, die compassie verdienden.
Dit incident benadrukt het diepe gevoel van verantwoordelijkheid dat God voelt tegenover al zijn kinderen, ongeacht hun acties. Het dient als een krachtige herinnering dat empathie zich zelfs moet uitstrekken tot degenen die we als tegenstanders beschouwen.