Nadat de Israëlieten veilig de Rode Zee waren overgestoken, achtervolgden de Egyptenaren hen en werden ze verdronken. Gods engelen wilden de ondergang van de vijand vieren. God zag dit en werd boos. Hij zei in wezen: 'Stop met vieren. Want dat waren ook mijn kinderen. Wat vind je daarvan? De leraar vraagt ons. Nog iemand anders antwoorden. Maar ik weet wat ik denk. Ik denk dat het de eerste keer is dat ik heb gehoord dat God zowel van de vijand als wij van ons houdt.
(After the Israelites safely crossed the Red Sea, the Egyptians chased after them and were drowned. God's angels wanted to celebrate the enemy's demise.God saw this and grew angry. He said, in essence, 'Stop celebrating. For those were my children,too. What do you think of that? the teacher asks us.Someone else answers. But I know what I think. I think it is the first time I've heard that God might love the enemy as well as us.)
Nadat de Israëlieten de Rode Zee overstaken, ontmoetten hun Egyptische achtervolgers hun einde in de wateren. Terwijl Gods engelen zich begonnen te verheugen over de ondergang van de Egyptenaren, uitte God zijn afkeuring en herinnerde hen eraan dat de Egyptenaren ook zijn kinderen waren. Dit moment benadrukt een complex begrip van goddelijke liefde en compassie, dat illustreert dat zelfs degenen die als vijanden worden beschouwd, worden omarmd door Gods genade.
Deze openbaring daagt de conventionele opvattingen over overwinning en straf uit, wat suggereert dat Gods liefde zich verder reikt dan alleen zijn uitverkoren volk. De discussie leidt tot diepere reflectie op de aard van goddelijk mededogen en moedigt ons aan om onze gevoelens te heroverwegen tegenover degenen die we als tegenstanders zien. Het leert dat liefde en empathie alles moeten omvatten, inclusief die die we als tegenstanders zouden kunnen beschouwen.