ALS is als een verlichte kaars: het smelt je zenuwen en laat je lichaam een stapel was ... je kunt jezelf niet ondersteunen. Je kunt niet rechtop zitten. Tegen het einde, als je nog leeft. Je ziel, perfect wakker, zit gevangen in een slappe schil .. zoals iets uit een sciencefictionfilm, de man bevroren in zijn eigen vlees.
(ALS is like a lit candle: it melts your nerves and leaves your body a pile of wax.. you cannot support yourself standing.. you cannot sit up straight. By the end, if you are still alive.. your soul, perfectly awake, is imprisoned inside a limp husk.. like something from a science fiction movie, the man frozen inside his own flesh.)
In "Dinsdagen met Morrie" onderzoekt auteur Mitch Albom aangrijpend de verwoestende effecten van ALS, waarbij het wordt vergeleken met een brandende kaars die het lichaam langzaam consumeert, wat leidt tot ernstige fysieke beperkingen. Naarmate de ziekte vordert, verliezen individuen hun vermogen om zichzelf te onderhouden en een normale houding te behouden, waardoor een grillig contrast ontstaat tussen hun levendige geesten en verslechterende lichamen. Deze beelden benadrukt het tragische verlies van autonomie dat ALS -patiënten doorstaan.
Het citaat bevat een diepgaande emotionele ervaring, ter illustratie van een gevangen bestaan waarbij de ziel alert en bewust blijft, maar het lichaam wordt een niet -reagerende schaal. Deze spookachtige beschrijving roept de aangrijpende realiteit op dat, ondanks de lichamelijke achteruitgang, de essentie van een persoon van binnen blijft bestaan, die lijkt op personages van science fiction die in hun eigen vlees zijn ingekapseld. Het boek van Albom dient als een eerbetoon aan de menselijke geest te midden van de uitdagingen van ziekte.