En op een koude zondagmiddag werd hij in zijn huis vergezeld door een kleine groep vrienden en familie voor een 'levende begrafenis'. Elk van hen sprak en bracht hulde .. sommigen huilden. Sommigen lachten. Een vrouw las een gedicht: 'Mijn lieve en liefhebbende neef .. je tijdloze hart als jij, liefde door de tijd, laag op laag, tedere sequoia ..' .. en alle oprechte dingen die we nooit te zeggen hebben tegen degenen van wie we houden, Zei Morrie die dag.
(And on a cold Sunday afternoon, he was joined in his home by a small group of friends and family for a 'living funeral'. Each of them spoke and paid tribute.. Some cried. Some laughed. One woman read a poem: 'My dear and loving cousin.. Your ageless heart as you ,love through time, layer on layer, tender sequoia..' .. And all the heartfelt things we never get to say to those we love, Morrie said that day.)
Op een koude zondag verzamelde een man zich met goede vrienden en familie voor wat hij een 'levende begrafenis' noemde. Door deze unieke bijeenkomst kon iedereen zijn gevoelens delen en hun liefde en bewondering voor hem uiten terwijl hij nog leefde. Rouwende en vreugdevolle momenten verweven als aanwezigen deelden herinneringen, gelach en tranen, waardoor een diepgaande emotionele ervaring werd gecreëerd.
Eén aangrijpend moment bevatte een vrouw die een ontroerend gedicht over hun verbinding las en de diepte van familiale liefde benadrukt. Deze bijeenkomst onthulde dat de gevoelens vaak onuitgesproken zijn gebleven totdat het te laat is, waardoor de man de oprechte eerbetoon kon horen, en het belang benadrukte van het uiten van liefde en dankbaarheid aan degenen die er het meest toe doen.