De hoofdrolspeler reflecteert op zijn leven terwijl hij een graf bezoekt, waardoor de grafsteen van zijn vrouw voor het laatst wordt gered, wat het belang ervan voor hem betekent. Hij gebruikt zijn stok voor ondersteuning, wat zijn fysieke kwetsbaarheid aangeeft, maar zijn geest dwaalt af naar goede herinneringen aan het verleden en de zoetheid van nostalgie.

Een bepaalde herinnering die opvalt, is zijn verlangen naar Taffy, een traktatie die hij associeert met gelukkiger tijden doorgebracht met zijn vrouw. Ondanks de gedachte dat het hem nu ongemak veroorzaakt, drukt hij de bereidheid uit om het te verdragen om die ervaring weer met haar te delen, met zijn diepe liefde en verlangen naar verbinding.