In "Art & Fear: Observations on the Perils (and Rewards) of Artmaking," bespreekt David Bayles de zich ontwikkelende aard van kunst in een postmoderne context. Hij reflecteert op hoe de hedendaagse kunst vaak losmaakt van het traditionele doelgroepen, in plaats daarvan gericht op persoonlijke expressie en concepten in plaats van massale aantrekkingskracht. Deze verschuiving verandert de relatie van de maker met hun werk en het beoogde publiek, wat leidt tot een meer introspectief kunstproces.

Bayles versterkt het idee dat, zoals Adam Gopnik aangeeft in de New Yorker, de postmodernistische kunst wordt gekenmerkt door zijn onthechting van een conventioneel publiek. Deze kunstvorm geeft prioriteit aan individuele interpretatie en de visie van de kunstenaar boven gemeenschappelijk begrip, waardoor het minder is over het vermaken van kijkers en meer over het verkennen van diepere thema's. Dit perspectief nodigt kunstenaars uit om hun angsten en motivaties te confronteren en de nadruk te leggen op de intrinsieke beloningen van de schepping die verder gaat dan de openbare receptie.