In "The Poiswood Bible" van Barbara Kingsolver reflecteert de verteller op de ervaring van verdriet. Hoewel het actief vooruit gaat in het leven, voelt het verdriet ver weg, als het haar van een zwemmer die in water stroomt. De verteller erkent zijn aanwezigheid, maar voelt zich erdoor niet door, zolang ze in beweging blijven.

Wanneer ze pauzeren, wordt de zwaarte van verdriet echter overweldigend, omhult ze en maakt het moeilijk om te ademen. Dit illustreert de strijd om verdriet te confronteren; Het benadrukt het belang van betrokken blijven bij het leven om wanhoop op afstand te houden. De verteller kiest ervoor om te blijven bewegen om te voorkomen dat ze worden geconsumeerd door hun verdriet.