Tamarind was de eerste die de verontrustende en bijzondere verschuivingen in de uitdrukkingen van haar broer observeerde, die gemanipuleerd leken als door een incompetente poppenspeler. Na verloop van tijd werd het duidelijk dat anderen zich ook gealarmeerd voelden en getuige waren van de groeiende angst in hun ogen terwijl het gedrag van haar broer verslechterde. Zijn mentale toestand ontrafelde en leek op een oude piano wiens aantekeningen niet langer konden harmoniseren.

Deze situatie is een indicatie van hoe de samenleving vaak mensen met macht, zoals hertogen en koningen, toestaat om zonder interventie in waanzin af te dalen. Hoewel gewone mensen hulp kunnen zoeken voor hun problemen, worden de bevoorrechte niet gecontroleerd, wat een schril contrast illustreert in hoe waanzin wordt waargenomen en behandeld over verschillende sociale lagen.