Voordat ik naar je toe kwam, zei hij, kwam je naar me toe. Sarah bestudeerde zijn gezicht. Je repareert niet echt klokken, of wel? Ik geef de voorkeur aan ze gebroken. Waarom is dat? Zei Victor. Dor keek naar de korrel van zand in zijn vingers. Omdat ik de zondaar ben die ze heeft geschapen.
(Before I came to you, he said, you came to me. Sarah studied his face. You don't really fix clocks, do you? I prefer them broken. Why is that? Victor said. Dor looked at the grain of sand in his fingers. Because I am the sinner who created them.)
In het fragment uit het boek "The Time Keeper" van Mitch Albom ontvouwt zich een gesprek tussen twee personages en onthult een dieper filosofisch perspectief op tijd. Sarah merkt Victor op en voelt dat hij misschien niet helemaal waarheidsgetrouw is over zijn vermogen om klokken te repareren. Dit vormt het toneel voor een diepere discussie over de aard van tijd en onvolkomenheden.
Victor's enigmatische erkenning dat hij de voorkeur geeft aan klokken om gebroken hints te zijn naar zijn innerlijke onrust en de verantwoordelijkheidslast die hij als Schepper voelt. Dor's reflectie op de zondaar zijn die die klokken heeft gemaakt, onderstreept thema's van verlossing en de complexe relatie die mensen in de loop van de tijd hebben. Deze uitwisseling vraagt lezers om de betekenis van tijd in hun eigen leven en de waarde van imperfectie te overwegen.