In deze passage van "A Scanner Darkly", denken personages Bob en Luckman na over hun verleden, die een gedeeld gevoel van verlies en de impact van hun ervaringen onthullen. Luckman drukt een gevoel van nostalgie uit en merkt op dat hij zich ooit zo jong voelde als alle anderen, terwijl arctor dit sentiment weerspiegelt, wat suggereert dat ze allebei op belangrijke manieren zijn veranderd. De dialoog verwijst naar een onuitgesproken...