Anatole probeert een belangrijke boodschap over te brengen over de onvoorspelbaarheid van het leven en de beperkingen van het zoeken naar goddelijke bescherming. Hij waarschuwt dat het verwachten van Gods interventie in gebieden zonder zijn invloed kan leiden tot gevoelens van straf en zelfbescherming wanneer ze worden geconfronteerd met ontberingen. Hij suggereert dat de complexiteit van het leven niet kan worden vereenvoudigd tot een formule waarbij iemands goedheid altijd resulteert in positieve resultaten.

Hij benadrukt dat kwesties in het leven niet zo eenvoudig zijn als een wiskundig probleem, en adviseren om zich in het centrum van dit alles te plaatsen. Anatole erkent dat goed en slecht iemand kan overkomen, ongeacht hun morele status. Dit perspectief benadrukt de willekeur van gebeurtenissen in het leven en het belang van het accepteren van dat ongeluk zelfs degenen die met goede bedoelingen handelen kan overkomen.