Terwijl ik die nacht naar huis reed, viel een besef me op: mijn voordelen in het leven zijn niet te wijten aan superioriteit of intelligentie, maar eerder puur geluk. Het is een vernederende gedachte dat je, ondanks het hebben van kennis, je nog steeds richting kan voelen. Veel mensen verdragen diepgaande leed, maar in plaats van te bezwijken aan wanhoop, verheffen ze hun blik op hoop en veerkracht. Deze reflectie maakte me bewust van mijn eigen houding en het belang van empathie jegens anderen.
In momenten van eenzaamheid, wanneer het lawaai van de wereld vervaagt, ontdekken we een gedeeld menselijk verlangen naar comfort, liefde en rust. Deze universaliteit onderstreept onze verbinding met elkaar in tijden van strijd. Erkennen dat we allemaal soortgelijke dingen zoeken, kan compassie en begrip bevorderen, ons aanmoedigen om elkaar te ondersteunen op onze reizen door het leven.