Hij kende de aard van het menselijk lichaam: dat het 97 procent water was. Dat zijn aderen zout water bevatten, net als de getijden zijrivieren. Dat eenmaal per maand, ruim voor de zwangerschap, de cyclus van je lichaam de beweging van de maan weergalmde in de getijden van de oceanen
(He knew the nature of the human body: that it was 97 percent water. That its veins contained salt water, just like the tidal tributaries. That once a month, well before pregnancy, the cycle of your body echoed the movement of the Moon in the tides of the oceans)
In "Last Kiss" van Luanne Rice onderzoekt de auteur de diepgaande verbinding tussen het menselijk lichaam en de natuur. De hoofdrolspeler begrijpt dat de menselijke lichaamsbouw grotendeels bestaat uit water en een analogie trekt met het zoutwater in oceanen en rivieren. Dit besef benadrukt de intrinsieke banden die mensen hebben met de natuurlijke wereld om hen heen.
Het verhaal illustreert verder de cyclische aard van het menselijk bestaan door het ritme van het vrouwelijke lichaam te vergelijken met maanfasen. Net zoals de maan oceaan getijden beïnvloedt, verbindt het ook met de biologische cycli van vrouwen, met de nadruk op de continuïteit tussen het menselijk leven en de kosmische ritmes van de natuur.