Doe ons dit niet aan. Hij waarschuwde, zijn stem hees van boze wanhoop terwijl hij zich realiseerde dat hij haar verloor. Je laat elf jaar van wantrouwen kleuren alles wat je hebt ontdekt dat ik heb gedaan.
(Don't do this to us. He warned, his voice hoarse with angry desperation as he realize he was losing her. You're letting eleven years of mistrust color everything you've discovered I've done.)
In het 'paradijs' van Judith McNaught spreekt een personage diepe frustratie en verdriet uit terwijl hij een beroep doet op iemand waar hij om geeft. Zijn stem beweegt van urgentie en onthult zijn emotionele onrust terwijl hij de band met haar wegglijdt wegglijdt. De jaren van misverstand en wantrouwen wegen zwaar op hun relatie, wat leidt tot dit moment van wanhoop.
Dit pleidooi benadrukt het conflict tussen eerdere grieven en de huidige realiteit. De erkenning van het personage van elf jaar van wantrouwen dient als een herinnering dat de geschiedenis nieuwe onthullingen kan verdoezelen. Het onderstreept de strijd om oude wonden te overwinnen en een persoon te zien voor wie ze werkelijk zijn, in plaats van besmet te worden door ervaringen uit het verleden.