De wereld gaat verder. Ja, ik zei, vooruitgang, maar rond de zon cirkelen.
(The world advances. Yes, I said, progress, but circling around the sun.)
In "Herinneringen aan mijn melancholische hoeren", reflecteert Gabriel García Márquez op de aard van de vooruitgang, wat suggereert dat hoewel de wereld zich kan ontwikkelen, dit op een cyclische manier doet, net als de baan van de zon. Deze metafoor benadrukt het idee dat vooruitgang niet altijd leidt tot lineaire verbeteringen; In plaats daarvan kan het lijken op een reis die terugkeert naar bekende thema's en ervaringen, ondanks het feit dat het op tijd vooruit gaat.
Dit perspectief nodigt lezers uit om de complexiteit van de vooruitgang van het leven te overwegen en de nadruk te leggen op het samenspel tussen groei en herhaling. García Márquez laat doorschemeren dat onze achtervolgingen en verlangens kunnen evolueren, maar ze zijn vaak geworteld in blijvende patronen, waardoor de paradox van het menselijk bestaan wordt onthuld waar verandering naast tijdloosheid bestaat.