Ender leunde met zijn hoofd tegen de muur van de gang en huilde totdat de bus arriveerde. Ik ben net als Petrus. Haal mijn monitor weg en ik ben net als Peter.
(Ender leaned his head against the wall of the corridor and cried until the bus came. I am just like Peter. Take my monitor away, and I am just like Peter.)
In "Ender's Game" van Orson Scott Card ervaart het personage Ender Wiggin een moment van emotionele kwetsbaarheid terwijl hij nadenkt over zijn eigen aard. Terwijl hij tegen de muur van de gang leunt, voelt hij zich overweldigd en begint hij te huilen, terwijl hij worstelt met zijn identiteit en de duisternis in hem. Deze introspectie onthult zijn diepe angst om te worden zoals zijn oudere broer Peter, bekend om zijn manipulatieve en meedogenloze gedrag.
Ender's besef dat hij zonder de controlerende invloed van zijn monitor zou kunnen vervallen in dezelfde eigenschappen die hij veracht, benadrukt de interne strijd tussen zijn zelfgevoel en het potentieel voor agressie. Dit moment onderstreept het centrale thema van de roman, waarin de dunne grens tussen overlevingsinstincten en morele integriteit wordt onderzocht. Enders angst weerspiegelt een bredere verkenning van de kwaliteiten die de mensheid definiëren en de impact van opvoeding op iemands karakter.
