Het citaat benadrukt de onverschillige houding van New Yorkers ten opzichte van alarmen, hetgeen een breder gevoel van stedelijke desensibilisatie weerspiegelt. In een bruisende stad waar meldingen frequent zijn, hebben bewoners geleerd waarschuwingen te negeren tenzij er een duidelijk en onmiddellijk gevaar bestaat, zoals een brand of explosie. Dit gedrag onderstreept de constante spanning in steden waar het geluid van het leven soms echte bedreigingen overstaat.

De verklaring "Alles pijn doet" brengt een diepere emotionele vermoeidheid over, wat aangeeft dat individuen te midden van de chaos en lawaai een gevoel van overweldigende stress en pijn kunnen voelen. Deze pijn maakt deel uit van het landschap van de stad en illustreert hoe de chronische staat van urgentie zelfs de zwaarste inwoners kan verslijten. Het schetst een levendig beeld van het stadsleven waar overleven vaak betekent om ongemak te beheren en door een zee van apathie te navigeren.