Omdat fictie niet over iemand gaat die daadwerkelijk in de echte wereld heeft geleefd, heeft fictie altijd de mogelijkheid om over jezelf te gaan.
(Fiction, because it is not about somebody who actually lived in the real world, always has the possibility of being about oneself.)
Fictie maakt van nature een niveau van introspectie en persoonlijke verbinding mogelijk dat vaak niet in non-fictie wordt aangetroffen. Omdat fictieve personages en scenario's niet gebonden zijn aan de beperkingen van de werkelijkheid, kunnen lezers elementen van zichzelf weerspiegeld zien in de verhalen. Deze openheid nodigt het publiek uit om hun eigen gedachten, gevoelens en ervaringen te verkennen door de lens van het verhaal, waardoor een diepere betrokkenheid bij het materiaal ontstaat.
In "Ender's Game" van Orson Scott Card is dit concept bijzonder aangrijpend. De reis van Ender Wiggin, een personage dat door een complex en uitdagend universum navigeert, dient als een medium waarmee lezers hun eigen worstelingen, beslissingen en groei kunnen onderzoeken. De afstand tot gebeurtenissen uit het echte leven maakt een unieke verkenning van de persoonlijke identiteit mogelijk, waardoor fictie een krachtig hulpmiddel wordt voor zelfontdekking en begrip.
