In haar boek "HouseBroken: Admissions of a Tentidy Life" deelt Laurie Notaro een openhartig commentaar op persoonlijke bibliotheken en de waarde van ongelezen boeken. Ze is van mening dat het bezitten van een substantiële verzameling ongelezen boeken nieuwsgierigheid, groei en een bereidheid om nieuwe ideeën te verkennen. Dit perspectief benadrukt haar mening over het belang van continu leren en de unieke persoonlijke reis die elk boek vertegenwoordigt.

Notaro's citaat benadrukt haar scepsis tegenover degenen die een divers scala aan ongelezen literatuur in hun huizen missen. Voor haar suggereert een huis zonder minstens tweehonderd ongelezen boeken een stagnatie in intellectueel streven. Dit weerspiegelt haar waardering voor het lezen als een essentieel onderdeel van het leven, het versterken van het idee dat het hebben van boeken niet alleen over bezit gaat, maar ook over het omgaan met de kennis en ervaringen die ze bieden.