Verdriet, hield ze zichzelf voor, gaat bijna altijd gepaard met het verlies van de rouwende.
(Grief, she reminded herself, is almost always for the mourner's loss.)
In 'Xenocide' van Orson Scott Card gaat de auteur in op de aard van verdriet, waarbij hij benadrukt dat dit vaak meer voortkomt uit de gevoelens en ervaringen van degenen die blijven dan van degene die is overleden. Dit perspectief verschuift de focus van de rouw van de overledene naar de emotionele toestand van de levenden, waardoor hun gevoel van verlies en verdriet wordt benadrukt.
Dit citaat dient als een aangrijpende herinnering dat verdriet een zeer persoonlijke ervaring is, gevormd door de verbindingen en herinneringen die met de overledene worden gedeeld. Het wijst erop dat de pijn van de rouwende een weerspiegeling is van hun eigen verlangens en onvervulde hoop, en niet alleen van de afwezigheid van de overledene.
